Alain Grandhenry

De systeemtherapie leert ons dat het symptoom "iets zegt" aan de leden van de gemeenschap (vaak het gezin en/of de sociaal-beroepsmatige omgeving) in termen van veranderende relaties. Wanneer begonnen de symptomen? Wat gebeurde er op dat moment in de omgeving, de relationele context? Welke nieuwe gebeurtenissen verstoorden het evenwicht? De therapie zal dus geïnteresseerd zijn in de huidige en vroegere relaties om te begrijpen wat er eventueel opnieuw speelt in termen van het bijstellen van emotionele afstanden, affecten die zijn "aangetast" en die het verschijnen van de moeilijkheden, het "ziek-zijn" hebben uitgelokt. Het bieden van de garantie van een professioneel luisterend oor, toegerust met een universitaire opleiding en ervaring, is zeker belangrijk en essentieel, het is de noodzakelijke voorwaarde voor therapie, maar is naar mijn mening niet voldoende. Een veilig kader bieden door een klimaat van vertrouwen te scheppen waarin de menselijkheid die in ieder van ons aanwezig is, de plaats krijgt die haar toekomt, dat is de geestesgesteldheid van het overleg. Een warm welkom, welwillendheid, vriendelijkheid, empathie, niet oordelen en onvoorwaardelijk respect voor de "ervaringen" van de patiënt, terwijl men een onvoorwaardelijke positieve houding aanneemt ten opzichte van de persoon, wie hij of zij is, zijn de sleutelwoorden en mijlpalen die de "patiënt-therapeut" ontmoeting moeten ordenen.