Psychologen met een beschikbare conventie in de buurt van Grazen

De systeemtherapie leert ons dat het symptoom "iets zegt" aan de leden van de gemeenschap (vaak het gezin en/of de sociaal-beroepsmatige omgeving) in termen van veranderende relaties. Wanneer begonnen de symptomen? Wat gebeurde er op dat moment in de omgeving, de relationele context? Welke nieuwe gebeurtenissen verstoorden het evenwicht? De therapie zal dus geïnteresseerd zijn in de huidige en vroegere relaties om te begrijpen wat er eventueel opnieuw speelt in termen van het bijstellen van emotionele afstanden, affecten die zijn "aangetast" en die het verschijnen van de moeilijkheden, het "ziek-zijn" hebben uitgelokt. Het bieden van de garantie van een professioneel luisterend oor, toegerust met een universitaire opleiding en ervaring, is zeker belangrijk en essentieel, het is de noodzakelijke voorwaarde voor therapie, maar is naar mijn mening niet voldoende. Een veilig kader bieden door een klimaat van vertrouwen te scheppen waarin de menselijkheid die in ieder van ons aanwezig is, de plaats krijgt die haar toekomt, dat is de geestesgesteldheid van het overleg. Een warm welkom, welwillendheid, vriendelijkheid, empathie, niet oordelen en onvoorwaardelijk respect voor de "ervaringen" van de patiënt, terwijl men een onvoorwaardelijke positieve houding aanneemt ten opzichte van de persoon, wie hij of zij is, zijn de sleutelwoorden en mijlpalen die de "patiënt-therapeut" ontmoeting moeten ordenen.

Ik ben 46 jaar oud en ik ben een systemisch psycholoog/psychotherapeut. Ik werk voornamelijk met paren en gezinnen, maar ook met individuen. De mensen die mij geconsulteerd hebben, zeggen dat ik een zachtaardige, rustige persoon ben die zich erg inzet voor de gesprekken. Zij zeggen ook dat ik atypisch ben in vergelijking met de collega-psychologen die zij hebben gekend, en dat deze eigenschap door hen als zeer positief wordt ervaren. Toen ik in het tweede jaar van mijn postdoctorale opleiding in de systeempsychologie mijn familie- en persoonlijke geschiedenis presenteerde, zei mevrouw E. Goldbeter onder meer tegen mij: "U klinkt alsof u het verhaal vertelt van een 70-jarige man, terwijl u pas 36 bent. Je hebt veel dingen gedaan in het leven..." Ik ben inderdaad 46 jaar oud en ik ben nu psycholoog, psychotherapeut, sinds twee jaar docent aan de Universiteit van Luik als deskundige in de psychologie, fotograaf en musicus, die zijn verschillende levenservaringen samenbrengt om te proberen ze nuttig te maken in psychologische ontmoetingen. Ik gebruik vaak metafoor, humor, maar ook muziek, fotografie, en vele andere dingen om de lijdende situatie die mij wordt voorgelegd zo eenvoudig, duidelijk, expliciet en begrijpelijk mogelijk te maken voor iedereen. Dit collectieve begrip is vaak gekoppeld aan het begin van de oplossing van het (de) probleem(en). Wanneer echtparen, gezinnen of individuen naar mijn kantoor komen, leg ik hen altijd bepaalde punten uit waar ik bijzondere aandacht aan besteed: communicatie, emoties, familiegeschiedenis, het gevoel van rechtvaardigheid en onrechtvaardigheid dat tussen mensen wordt ervaren. Focussen op deze verschillende punten is vaak een sleutel tot het oplossen van het probleem...